- bəzənib-düzənmək
- наряжаться, нарядиться.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
bəzənib-düzənmək
Смотреть что такое "bəzənib-düzənmək" в других словарях:
bəzənib-düzənmə — «Bəzənib düzənmək» dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəzənib-düzənmək — bax bəzənmək 1 ci mənada. Qız da hərəmxanada bəzənərdüzənər, hazırda oğlan evindən oğlan yengə gəlməyə müntəzir olar. R. Ə.. Görənlər tanıyır bu alma yanaq; Bəzənib düzənmək bilirdi ancaq. M. R.. Ceyran tərtəmiz geyinib kecinmişdi, bəzənib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düzənmək — f. Bəzənmək, geyinmək (çox vaxt «bəzənib düzənmək» şəklində işlənir). Rövşən içəri otağa girdi, kişi paltarını çıxartdı, bir dəst arvad paltarı geydi, bəzəndi, düzəndi, topuğuna qədər düşən saçlarını darayıb enişə tökdü. (Nağıl) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tovuz — is. <ər.> zool. Rəngarəng tükləri və iri yarımdairə şəklində quyruğu olan, Cənubi Asiyada yaşayan iri quş. Tovuz kimi məc. – çox bəzənmiş, bəzənib düzənmiş, cilvəli gözəl haqqında. Tovuz kimi xoş bəzənib durubsan; Ala gözə siyah sürmə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vasqılanmax — (Çənbərək) özünə tumar vermək, bəzənib düzənmək. – Ağa:r tez tez də vasqılanır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
türfə — sif. və zərf <ər.> klas. Zərif, incə, füsunkar, məlahətli, qəşəng. Zar ağlar ikən bu rəsmə ol mah; Bir türfə səda eşitdi nagah. F.. Tazə gəlin kimi bəzəndi Bakı; Çox türfə bəzənib düzəndi Bakı. Ə. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göz — is. 1. İnsan və heyvanda görmə orqanı. Qara gözlər. Ala gözlər. İri göz. – Xumar xumar baxmaq göz qaydasıdır; Lalə tək qızarmaq üz qaydasıdır. M. P. V.. Arvad . . yaşarmış gözlərini silib ərinin qabağında döyükə döyükə qaldı. S. Rəh.. Göz ağı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iş — is. 1. Fəaliyyət, çalışma, zəhmət, əmək. Əqli iş. Fiziki iş. İş görmək. Elmi iş. İşlə məşğul olmaq. – İş insanın cövhəridir. (Ata. sözü). İş rəncbərin, güc öküzün, yer özününkü; Bəyzadələri, xanları neylərdin, ilahi! M. Ə. S.. İş nə qədər qızğın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dürüst — sif. <fars.> 1. Doğru, düzgün, düz. Dürüst söz. – Avazı idi bəsi mülayim; Üslubi dürüst, üsuli qani. F.. // Həqiqi, gerçək, doğru, sadiq. Deyərlər, dərdi eşqin adəm öldürməz, dürüstdür bu. . X. N.. // Düz, doğruçu, vicdanı təmiz. <Hacı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
